VOORWOORD
WIN-WIN MET EERSTE VERKOPER
Monique Kerkmans, verkoopster bij Gall&Gall, schoof naast haar vakbondsbestuurder aan bij het cao-overleg. Ze is tevreden over de afgesproken loonstijging, maar ziet nog wel een paar losse eindjes.
Dit jaar 10 procent erbij voor iedereen en voor de verkopers volgend jaar nog eens 3 procent. Daar mag je natuurlijk niet over klagen. Zeker niet wanneer je meeweegt dat Gall het cao-overleg aftrapte met een fors lager bod. Ook de toeslagen voor werken op zondag en in de avonduren blijven overeind, en dat is eveneens winst.
Anderzijds ligt het schrappen van of het korten op de toeslagen wat de werkgever betreft nog wel op tafel. Dus dat komt bij het komende cao-overleg – heel snel al, de nieuwe cao loopt maar één jaar – zeker weer ter sprake. Hier staat echter tegenover dat ook wij nog wel wat wensen hebben, die nu nog niet in de cao zijn opgenomen.
Een van de losse eindjes die ik zie is dat we nog steeds geen pauze hebben. Gall zegt dat we maar een boterham moeten eten als er even geen klanten zijn, maar zo werkt het natuurlijk niet. De winkel een kwartier of een half uurtje sluiten mag niet, dus even écht tijd voor jezelf is er niet. Ik sta 90 procent van mijn tijd alleen in de winkel en moet daarom vrijwel altijd paraat staan. En als er even geen klanten zijn, dan heb je vaak wel wat anders te doen. Leveringen uitpakken, nieuwe acties voorbereiden, dat soort zaken.
Iets soortgelijks speelt op het vlak van toiletbezoek. Doe dan de voordeur maar even op slot, zegt de werkgever – dan mag het kennelijk dus wél. Ware het niet dat de deuren voor maar even sluiten gewoonweg niet werkt. Je moet dingen aan de kant zetten, reclameborden verplaatsen; het is gewoon te veel gedoe.
Het is prettig om bij het cao-overleg aan te schuiven, omdat ik weet wat er speelt en hoe de dingen uitpakken op de werkvloer. En dus weet ik ook welke voorstellen of oplossingen wel en niet werken.
Het grootste probleem waar we bij Gall mee kampen is in mijn beleving het personeelstekort, en dat heeft alles te maken met onze beloning. Gall moést de salarissen wel verhogen, want anders zou menig personeelslid ónder het onlangs eveneens verhoogde minimumloon uitkomen. Dat zegt iets over hoeveel we verdienen. En nog zoiets: wie al jaren bij Gall werkt, verdient per uur maar een paar centen meer dan een student die een paar uurtjes per week komt werken om wat bij te verdienen.
Mijn grootste wens is de invoering van de functie van eerste verkoper. Ik zal vertellen waarom. Gall bespaart fors door te snijden in de bezetting per vestiging, maar ook door winkelmanagers verantwoordelijk te maken voor meerdere vestigingen. Dat betekent dat iemand zoals ik eigenlijk alles moet kunnen wat een winkelmanager ook doet. Bestellen, weekafsluiting, artikelen tellen en meer van dit soort zaken die elke week terugkomen. Maar ik en mijn collega’s in vergelijkbare posities worden hier niet naar betaald. Door de invoering van de functie van eerste verkoper en daar ook een hoger salaris aan te verbinden, motiveer je mensen en word je tegelijkertijd aantrekkelijker als werkgever. Daarmee werk je ook aan de oplossing van het personeelstekort. Win-win, zo heet dat, toch?
Monique Kerkmans, verkoopster bij Gall&Gall en kaderlid van FNV Handel