‘IK WIL GERECHTIGHEID’

Een jaar geleden lieten we in het kerstthema van dit e-magazine kaderleden van FNV Handel aan het woord over hun passie voor hun werk. Sindsdien is de inflatie opgeklommen tot ongekende hoogte. Daarom gaat de bond nu, kort samengevat, voor regelrechte “poen-cao’s”. Hoe belangrijk is de hoogte van het salaris voor de leden van FNV Handel en in welke mate beïnvloedt “poen” hun “passie”? Hun bijdrage vanaf “de zeepkist”.

Ogur Turgay, logistiek medewerker in het distributiecentrum van Lidl in Tiel:

‘Mijn werk hier in Tiel bevalt me prima. Dat is wel eens anders geweest. Vier jaar geleden bijvoorbeeld, toen we allemaal dreigden te moeten meeverhuizen naar het nieuwe distributiecentrum (DC) in Oosterhout bij Nijmegen, nota bene zónder een goede reis- of verhuiskostenvergoeding. Dit konden wij uiteraard niet accepteren en zijn als kaderleden met onze collega's gaan praten. Wij merkten dat zij ook niet blij waren met de regeling die er lag. Na een aantal vergaderingen met onze FNV-bestuurder en de werknemers van DC Tiel was duidelijk dat er stakingsbereidheid was en is er gestaakt. De allereerste stakingsactie bij Lidl ooit!’

‘Met twee dagen staken hebben we een regeling van drie jaar gekregen in plaats van zes maanden. DC Tiel is open gebleven voor de collega's die echt niet konden verhuizen en deze regeling hebben we ook voor een ander DC gebruikt dat Lidl wilde sluiten.’

‘Ook daarna bleef het nog een tijdje moeilijk. De werkdruk was veel te hoog en de bestuurder op onze locatie was niet echt een prettig mens. Gelukkig heeft de bond ons geholpen. Ook kregen we een nieuwe bestuurder op ons DC. Een veel aardiger persoon dan zijn voorganger, en uitermate bereid om ons, de werknemers, te helpen. Bijvoorbeeld door extra uitzendkrachten in te huren om de werkdruk te verlichten.’

Fijn werk vult portemonnee niet

‘Ik zit hier inmiddels dus lekker op mijn plek, maar fijn werk alleen vult de portemonnee niet. Daar is meer voor nodig. Het hoofdkantoor moet ons wel serieus nemen, ook waar het gaat om onze inkomenswensen.’

‘De lonen moeten in de nieuwe cao fors omhoog. Iedereen weet hoe hoog de inflatie is, en als we dat niet gecompenseerd krijgen gaan we er op achteruit. Terwijl de inkomens van de mensen in onze sector toch al niet heel groot zijn.’

‘De strijd voor meer loon mag van mij best stevig gevoerd worden. Met een beetje toeteren en folders uitdelen kom je er niet. Lastig is wel dat veel mensen niet durven. Een collega van mij zei onlangs dat hij wel 20 procent meer loon wilde. Oké, zei ik, dan zie ik je wanneer het nodig is wel buiten verschijnen als we daar actievoeren. Maar ik vrees dat hij uiteindelijk toch niet durft.’

Bereid actie te voeren

‘Ik moet eerlijk zijn: de vaste medewerkers zijn zeker wél bereid actie te voeren. En ik zelf ook. Absoluut! Mede omdat ik bang ben dat anders een andere bond de nieuwe cao gaat tekenen, en dat wij daar dan aan vast zitten. Alleen met acties kun je de werkgevers dwingen naar hun medewerkers te luisteren.’

‘Dat actievoeren werkt, blijkt wel uit de recente gebeurtenissen op onder meer Schiphol, bij NS en in de metaalsector. En we hebben het ook zelf ondervonden tijdens onze verhuizing. Je ziet het ook in andere landen. Turkije bijvoorbeeld heeft een stevige vakbondsgeschiedenis. Daar is het heel belangrijk om vakbondslid te zijn. Dat zou hier eigenlijk ook zo moeten zijn, vind ik.’

‘Uiteindelijk ben ik vooral op zoek naar gerechtigheid. Dáárom ben ik vakbondslid. Ik wil opkomen voor de armen. Dat dit nog altijd nodig is, blijkt wel uit de ontwikkelingen. De rijken worden rijker, en de armen armer. Dat kan toch niet?!’